Babet Mossel

Engelse literatuur in het Nederlands

Martinus Nijhoff Vertaalprijs 2016

We bezochten Babet in Normandië, waar ze woonde in een mooie oude boerderij. Toen we aankwamen had ze net hout gehaald voor de kachel. Ze was de echtgenote van wijlen componist Jan Vlijmen en diens geest hing nog in het huis, zijn vleugel stond op zijn werkkamer, de affiches van zijn opera's hingen nog aan de muren. Maar deze keer was Babet degene voor wie de cameraploeg kwam.

Haar bijzondere vertalingen van de grote Engelse klassieken hadden haar de Martinus Nijhoff Vertaalprijs gebracht. Zelf was ze er nogal verbaasd over, maar al pratend bleek ze natuurlijk een bevlogen vakvrouw in hart en nieren en kwam haar kwaliteit heel natuurlijk aan het licht. 

'Iedereen denkt dat-ie het kan, maar je moet het ook voelen. Als je een onmuzikale musicus bent kun je het ook wel vergeten. Ook al ben je nog zo gek op muziek. Je moet gevoel hebben - bijna voor de muziek van de taal.'

Later vergelijkt ze vertalers met de muis in de mop van de muis en de olifant. 'Wat stampen we samen lekker, hè?'